Wilhelmine/a Scheimann

Scheimannowie, na początku XX wieku, byli w okolicach Steinort bardzo liczną rodziną. Uważano ich za „długowiecznych”;^[1] członkowie rodziny już w 1785 r. byli służącymi Lehndorffów na zamku Steinort i w Stobben.^[2].

Wilhelmine lub Wilhelmina Scheimann pochodziła z Stawisk. Jej rodzice Johann Kordack (często pisano Kordak) i Louise z domu Roemer pobrali się w Rosengarten w 1827 roku. Jej ojciec był tam zatrudniony jako instmann, czyli pracownik majątku bez prawa własności. Jej matka Louise, urodzona w 1809 roku, była córką lokaja w Langbrück o nazwisku Johann Roemer i jego żony Dorothei z domu Borowski.^[3]

Wilhelmina dorastała w licznej rodzinie, w której między 1828 a 1850 rokiem urodziło się dziewięcioro rodzeństwa. Jej siostry, Henriette i Louise oraz brat Samuel Kordack zmarli wcześnie: Henriette w wieku 12 lat, Samuel w wieku 7 lat, Louise miała tylko 11 dni. Jej pozostałe rodzeństwo nosiło imiona Heinrich, Maria, Amalia, Helena, Karolina i August.^[4]

1 października 1858 r. Wilhelmina poślubiła w kościele w Rosengarten Michaela Scheimanna, pasterza z Labab.^[5] W ciągu dwudziestu lat, między 1859 a 1879 r., miała z nim co najmniej dziesięcioro dzieci.^[6]

Wilhelmine zmarła w Labab.^[7] W 1945 roku w Labab mieszkał jeszcze deputowany, czyli robotnik rolny wynagradzany głównie w naturze, Karl Scheimann i jego żona Emma. W Klein Steinort i Kittlitz byli jeszcze w tym czasie Scheimannowie^[8].